Het is met gemengde gevoelens dat ik stop met het dirigeren van Bigband Heerenveen In 2015 heb ik deze band opgericht en heeft collega Jelle Visser de eerste drie jaar gedirigeerd terwijl ik de percussiepartijen voor m’n rekening nam. Toen de post van dirigent vrij kwam ben ik gevraagd om die in te vullen en na enig nadenken heb ik daar ja op gezegd. Het was een mooie tijd en ik voelde me van toegevoegde waarde voor de club, ondanks het feit dat ik nauwelijks verstand heb van blaastechnieken. Met de muzikanten sprak ik af; “als jullie nou de goede noten spelen, zet ik het wel in het goede ritme en onder elkaar”. Dat is behoorlijk goed gelukt. Mijn tijd als dirigent van deze mooie groep muzikanten is een periode geweest met goede repetities en  mooie optredens.

De reden om te stoppen is simpel; ik voelde het laatste half jaar steeds vaker dat ik de beperkende factor was in de inhoudelijke groei van de band omdat ik de blazers niet van de input kon voorzien die ze nodig hebben. Dan moet je ook eerlijk tegen jezelf en de anderen zijn; mijn tijd is geweest. We hebben een mooie, goede tijd gehad en ik stap graag aan de kant zodat jullie door kunnen groeien. Het voelt echt als een kind dat volwassen wordt en verder moet.

Nadat ik bekend had gemaakt dat ik ging stoppen waren er nog twee muzikanten die dat ook aangaven. Dat was even een vervelend neveneffect, maar ook daar geldt; als de energie er niet meer is, maak ruimte voor hen met nieuwe energie. En het is heel gaaf dat twee weken later de vrijgekomen plaatsen, en die van dirigent, weer waren ingevuld. Dan heb je als Bigband wel iets te bieden dat muzikanten interessant en aantrekkelijk vinden.

Hoewel ik afscheid neem blijf ik de club volgen, want zoals Ma Flodder ooit zei: “het blijft toch je kind he”.

Muzikanten en bestuur van Bigband Heerenveen: heel veel dank voor het vertrouwen en de fijne samenwerking. Op naar een mooie toekomst waarin ik graag zo nu en dan weer eens meespeel!